İzzet Kocadağ Şiirleri - Şair İzzet Kocadağ

İzzet Kocadağ

Çok geç olsa da bir gün, düşeceğim aklına,
Donuk bir hayal olup, geleceğim karşına.

Hiçbir şey söylemeden, yüzüne bakacağım,
Belki de gözlerinden, yaş olup akacağım.

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bu son görüşmemizdir, belli ki sözlerinden,
Elveda diyeceksin, yıkıp beni derinden.
Ne söylesem boşuna, karşılıksız bu sevda,
İçim kan ağlasa da, yaşanacak bu veda.
Usulca toparlan git, yüzüm avcumda iken,
Nihayet geldi demek, beklediğim kara gün.

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Kes usuldan makasla, düşsün ak saçım berber,
Görüyorsun değil mi gençlik de geçip gider.
Her geçen yıl bir çizik, atıp geçiyor durmaz,
Aynadan korkar oldum, çoğaldıkça çizgiler.

16 Ekim 2006-Pazartesi/İzmir

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Sana bir dörtlük yazdım, içinde gizli ismim,
İçtim Zulmün Zehrini Ecelime Teslimim,
Ölüyorum derdinden, hiç farkında değilsin,
Şöyle bir bak çevrene, bil bakalım ben kimim?

28 Şubat 1985 – Perşembe / Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bırak beni ne olur artık kendi halimde,
Karşıma çıkma sakın, tekrar hayat yolumda.
Kalmasın hiç hatıran, neyin varsa al götür,
Bir adın kalsın yeter, ölene dek dilimde.

25 Nisan 1988-Pazartesi / Ankara

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bir evimiz olsaydı, bahçesi sarı nergis,
Bir yayla yamacında; ne duman olsa, ne is,
Yanda bir ulu çınar, emme basma tulumba,
Bir de yel değirmeni, başka ne ister nefis.

19 Nisan 1990 - Perşembe / Konya

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Diyemem hiç bekleme; selam, sabah arama,
Yıllardır kanadıkça, köz basmışım yarama.
Kal gittiğin o yerde, alıştım yokluğuna,
Depreşir eski yaram, buralara uğrama.

13 Haziran 1990-Çarşamba /Konya

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Bırakmam ellerini, bunu böyle bilesin!
Hayalini kurmuşum, bu akşam benimlesin.

Bilmem kime yâr oldun, ellerini kim tutar?
Cisminden bir hayır yok, hayalin bana yeter!

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Neler vermezdim bilsen, yıllar geri gelseydi,
Arayıp da şu gönlüm, tekrar seni bulsaydı.
Uyansaydım uykudan, sabah kan ter içinde,
Keşke seni yitirmem, kötü bir düş olsaydı.

18 Aralık 1990 – Salı / Bilecik

Devamını Oku
İzzet Kocadağ

Gam değil bundan böyle, kavuşmak hayal olsun,
İstemem acılarım, boynuna vebal olsun,
Yeter ki öldüğüm gün, sana hasret giderken,
Tabutumun başına, karanfil koy al olsun!

(17.02.1991 - Pazar / Bilecik)

Devamını Oku