Yokluğun, bir deli poyrazdır içimde
Fırtınalar koparır denizlerimde
Soylu, esmer bir yalnızlıktır hasret
Karabasan gibi çöker geceme…
Başlanmamış şiirimsin
Çoğalansın yüreğimde
Yâkup gibi âmâ olsa da gözlerim
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Kumsaldaki o iğde ağacının altına
Her gece
Diner mi bu kavuran özlem
Gelişinle…
umarım o ıssız adada özlemin biter....güzeldi... ant ++
Özlemi dindirmenin yolu vardır elbette..
Anmak, hayal etmek, şiirlere redif redif, kafiye kafiye işlemek gibi..
Şarkılara ad vermek, onlardan fal tutmak gibi..
Sürgüne gittiği adadan yüzerek iğde ağacına, o kumsala ulaşmayı düşlemek gibi..
Ama bütün bunlar o bitmeyen, bir türlü dinemeyen özleme çare midir, yoksa o ateşi daha da üflemeye mi yarar bilinmez..
Bilinen en geçerli yol vuslattır, kavuşmaktır.. Doya doya sarılmaktır sevdiğine..
Şiir 'kavuşamayız biz' diyor ya.. O da 'kavuşuruz elbet' demeye geliyor sanırım.. Yoksa hayal nasıl kurulur, umut nasıl yeşil kalır kurumadan..
Özlemin diliydi, etkiliydi şiiriniz Öğretmenim..
İçtenlikle kutlarım bu güzel şiirinizi ve sizi..
Bu şiir ile ilgili 92 tane yorum bulunmakta