İsmet Anik Şiirleri - Şair İsmet Anik

Tarih bindokuzyüzellibeş bir ocağında
Geldim dünyaya büyüdüm ana kucağında
Neşeliydim hep o geçen çocukluk çağında
Bilmezdim nerede nezaman öleceğimi.

Hayat bu zaman geçtikçe büyüdüm artık

Ömrünü ömrüme verdin
Yinede beni severdin
Sinene soframı serdin
Sütünü helal et anam.

Ben gülmeden sen gülmedin

Köyüm Bindokuzyüzdört'te kurulmuş
Sultan Reşad'dan Reşadiye konmuş
Yedi Sekiz çeşit millet bir olmuş
Her çeşit vatandaşını özledim.

Yukarısında Lezgiler Yörükler

Allah her İnsana iki el vermiş
Bir elinle hayata tutun demiş
Diğer elinle hayatı tutarsın.
Dünyayı kucaklamakta neydi; derviş.

Yelkovan kovalar
Akrep yakalar
Sarkaç vargel gibi
yontar zamanı
Saatler harcar, takvimler sayar
Günler, aylar, yıllar, asırlar

Bindokuzyüzbilmem kaçta
Dedem okudu;
Ezan ile kaameti kulağıma
Beş nesil sonrası
Getirdiler son durağıma

Anlatamam
Dilim tutulur.
Yazarım okuyamam
Dilim tutulur.
Şiir
Gönlümden damlayan kandır.

Ellisinde göz dikmiştim Atmışa
Atmışında nişan aldım Yetmişe
Dönüp baktım Atmış yıllık geçmişe
Beyaz saçlarla yeni doğmuş gibi.

Atmış yıl ne götürdü ne getlrdi

Bir ev hayal ediyorum
Orman kenarı diyorum
Yeşilliklerin içinde
Yemyeşil düşünüyorum.

Şırıl şırıl akan dere

Bir kız tanıdım daha küçük yaşta
Koşup oynuyor saçlar dağınık başta.
Terstir ayakkabılar düz giyilmez
Çamurlarla oynar yüzü hiç gülmez.
Bir çift mavi bilye gibi gözleri
Maviş maviş bakardı gündüzleri.