Bir köşeye koyamazsın
İşe giderken kalbini
Seninle gelir o heryere
İçindekilerde birlikte....
Rafa kaldıramazsın bir akşam üstü
Bir meleğe de ithaf edilebilir bir kanat bir kuşa da, bir uçağa da ya da bir sevdaya da söylenebilir ama en yakışanı bir kuşun, martının kanadıdır.
Öylece durduk yerde kanatlanmaz kuşlar, bir bakışa bir söze bir yüreğe kanatlanır. Kanatlandığı yerde önemlidir. Bir pencere kenarından da kanatlanabilir, bir ağaçtan da, bir yürektende… en eftali bir yürekten kanatlanandır. İşte o zaman nereye konacağını bilir.
Bir sevgiliye ilan-ı aşk ediliverince kanatlanıverir bir kuş o aşkın köklü sevgisiyle semaya, kök ve sema olunca işin içinde elbet o küşün ağzında da bir ‘çınar tohumu’ vardır. İşte tamda ordan (Fesleğen ve sarmaşığın üstünden geçerken) ağzını açar o kuş ve düşüverir fesleğen ve sarmaşığın arasına o tohum…
İyi de o kuş neden ağzını açar yoksa bir SÖYLEYEMEDİĞİ Mİ var?
(bu kadar yeter ordan da başka bir seri öykü çıkar ama NE ZAMAN?)
Not: bu öyküyü anlayan ve buraya kadar gelebilen lütfen Aşk Hikayesi nin altına yorum kısmına ÇINAR yazsın…teşekkürler
Nisan mıdır bir aşkı bitiren, ya da başlatan
İnsan mıdır yoksa ilk bıraktığı yerden kaldırıp alan
Canıma can katan iki satır
En sevgiliden duyulan.
Yıllara,yollara meydan okuyan bir aşk
Muallakta kalmıştır her aşk
İster istemez
Bir boşluğa dönüştüğünde
Muhakkak...
Bir şehirde yalnız kalmıştır
Ne anlatır bir şiir?
Aşk mı, sevgi mi,özlem mi?
Kaç mısra ister bunları anlatmaya,
Yoksa ben mi sığdıramıyorum
Duygularımı kağıtlara?
Hangi söze sığar özlemim,
sen bu şehirden
gittiğin vakit
ister pazartesi akşamı olsun,
ister gecenin bir yarısı
hisseder tüm caddeler
yokluğunu...
su gibi dedim
sen doğunca
aziz olsun ve berrak
ay gibi yüzünde
kendimi gördüm
su koydum adını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!