Sevmiyorsan çiçekler
Hayvanlara merhametin yoksa
Komşun açken karnın toksa
Okumuyorsan eğer
Ruhun müzikle coşmuyorsa
Bacakların muhtaçlara koşmuyorsa
Bülbül dikenden yaklaşamaz güle
Dertlerle uğraşır Krallar bile
Bir tek sen mi çektin dünyada çile
Herkesin hayatı bir ağır roman.
Bakar sırayla hepsinin kartına
İnsanlık yolunda yürüyorken ben
Taktılar çelmeyi, düştüm, ağladım
Yılmadım zulümden, çıkmadım yolumdan
Toparlandım, kalktım, koştum ağladım.
Şiir yazdım, yazma deyip yaktılar
Ne zaman ki bir tanem
Sensiz kaldım ağladım
Boynuma sarıldığın
Resmi aldım ağladım
Hep bizim şarkımızı
Çaldım çaldım ağladım
Yıllar sonra yolum düştü sılaya
Önce bir fotoğraf çektim ağladım
Viran olmuş güzel güzel konaklar
Baktıkça içimi çektim ağladım.
Özlem biter, insan başka ne diler?
Nedir bu ağlamaklı hal, dediler
Eline sazı artık al, dediler
Şimdi kafana göre çal, dediler
Bizim şarkımızı çaldım ağladım.
İsmail MALATYA’m vurdum teline
Kesinlikle vardır insani yanı
Ağlamak sakinleştirir insanı
Göz yaşları hislerin ifadesi
Yüreğin yanaktan süzülen sesi
Ağlamak Allah'tan kula hediye.
Kim demiş erkekler ağlamaz diye?
Doğunca başladım hayatla harbe
Hep yenilen oldum, ne şansım var be
En sevdiklerimden yedikçe darbe
Ağlamak geliyor içimden böyle.
Bir çöl düşün yarılmış toprakları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!