Mavi derinliği koymuşsun baş ucuna
Manzaran taş şehrin sokakları olsa da
Arada gönderdiğin bir kaç resim gözlerinden
Bana hatıra
Bir dert soludum
Senmişsin meğer
Adın özlem
Baharın gelişini
Gidişini ve de polenlerin
Yokluğun haber vermiş...
Ben mi çok alıştım sana...
Yoksa
Bir sen mi kaldın şifa niyetine...
baharlar biterken hani
Çiçekler yapboz parçası...
Bir baba, bir anne; değildir tek başına asla
Döner tek sermayesi hayatı boyunca
Aklında bebeği,
Aklında göz bebeği
Aklında beklediği bekleyenleri
Bazen makina başında
bugün gelmiyorsa kaleme mısra
mutsuzsun şair
gitme vakti gelmiştir şimdi
Kafka'nın gittiği yere
geçtiği yoldan...
Varlık ah,
Yokluk ah,
Düşmek, kalkmak, çıkmak, inmek...
Mars, jüpiter, uranüs, dünya...
Gezegenler dönüyor, bu sistem fazla
İn, çık, doğrul, kalk...
Garip bir hıçkırıktı, sanırım ağlamaklı
Ne sevdalar bıraktı giderken öğretmenim
Artık dengi değilim uzuvsuz varlıkların
Gözyaşına gül ekti giderken öğretmenim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!