Karanlıklar çöktü denize
Ağlıyorum sessizce
Gönül sayfaları birer, birer
Islandı habersizce
Kaderin ettiğine bak
Kayboldu geçmiş, kayboldu anılar
İçinde bende varım diye konuşanlar
Ümitsizlik değil sahte olan insanlar
Hani nerde o büyük konuşanlar
Kapandı kapılar belli belirsiz
İçindekiler hepsi hevessiz
Akıllanacak dünya görmediğimden
Herşeyi deliliğe vuruyorum
Gördüklerimi görseydin
Ne demek istediğimi
Anlardın sen
Başımıza takdığımız
Gönlümdeki mevsimi sorma bana
Benim için yaz derim kar yağar iken üşüyen sadece tenim
Dudaklarım çatlar ağzım kurur yağmurlu günlerin arkasından
Düşüncelerde ölür düşüncelerde ölür tüm saatlerim
Sevmek deme bana ben yaşadıkça ölürüm
Gözlerimde düşünür rüyalarımda görürüm
Günlerden on sekiz mart dışarısı tipi boran
Pencere açık oturuyorum anlamıyorum inan
Herkesin ağzında soğuk söylemi
Ben hissetmiyorum şu an
Kayıp giden sıcaklığım
Unutulmuş sevdanın
Düşünen yapısıyız
Terk edilen aşkların
Boş verilen kelimelerin
Her yere düşen hecenin
Gecelerin ve gündüzlerin
Bende
İnsanım diyenleri
Tanıyınca
Bir gülmek geliyor içimden
İnsanlık sana kaldıysa
Ben çıkayım insanlığın içinden
Otur bakalım şu yanı başıma
Dinleyelim yalanları
Ulen anlat işte
Gelmeden asıp kesiyorsun
Hüküm sende iken onca yapılanları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!