İsmail Esiner Şiirleri - Şair İsmail Esiner

İnsana karaktersiz diye söyleme
Bir gün aynaya bakma ihtiyacı duyarsın
Kendini gördüğün zaman
Şaşırma sende
İnsansın

Karanlığa anlatılan sözlerdi
Siyahlar içinde geçen geceler
Yaşananlar kaybolmasın diye
Konuşmaktı kendimizce cümleler

Aşktı sevdaydı avuç içinde

Dönüp baktığında arkana geçmişi yıktın sanma
Gözlerinle baktığın o yerler kaybolur mu bir anda
Yere düşen elmas bin parçaya bölünse
Biri sen sen olur mu fark ettiğin anda

Yıldızları saçlarına sakladıysan söyle

Dönüp baktığında arkana geçmişi yıktın sanma
Gözlerinle baktığın o yerler kaybolur mu bir anda
Yere düşen elmas bin parçaya bölünse
Biri sen
Sen olur mu fark ettiğin anda

Ben kayıp ettim kendimi
Saadeti mi ve gerçeği mi
Bulana vereceğim gençliğimi
Getiren yok mu geçmişimi

Düşman oldu herkes

Kayboldum fırtınalar içinde sensin
Yok oldum hayal gemisinde sessizlik
Yıkılan ben olsam içimde hep bir sensizlik
Varlığım kimsede serzenişlik

Koptum günler içinde fer yat figan

Çocuk kalan kalbimi
Açtılar
Anne
İçindeki beni çıkartıp yaktılar anne
Durup düşündüğüm dünyam olmadı
Beni benden çaldılar

Düşündükçe ağlanacak
Hatırlandıkça söylenecek
Aklına gelince dertlenecek
Sabahlara kadar yazılacak
Kelimeler var

Bu gece mehtabı çağırdım yanıma
Ay yüzünü göstersin diye bana
Yüzümü kapattım ellerimle
Hiç mi acımadım seven gönlüme

Dur dur dedin senelerce beklettin

Yüzüne gerçekleri söyleyince
Kaybediyor muşum
Ne o arkasından konuşup ta
Sahte olacağıma
Yüzüne konuşup gerçekle
Yüzleşirim daha iyi