siyah bir gül kopar kalp ağacından
beyaz kefenimin üzerine koyuver
hadi ağlama ardımdan
üzme beni ebedi yolculuklara giderken
bir avuç mutluluk al aşk denizinden
hadi sil gözyaşlarını, gülüver
kalbinin istediğini
aklın almaz bazen
bazen kaybolursun kendi içinde
bir yol ararsın
olmadı bir tuzak kurarsın kalbine
haklı çıkarmak için mantığını
kitaplar dolusu anlattım derdimi
bulamadım seni anlatmanın çaresini
kalbim talihsiz duygular şehri
ölüm getiren bir devlet sırrı gibi
ruhumun duvarlarında sakladığım sevgini
dilim dolanıyor, anlatamıyorum
gelir ve karşında durur
o başkası için ağlar
senin için ona yanar
kelimeler dilinin ucuna yığılır
konuşamazsın
anlarsın ki aşk ölümcül bir yaradır
kimseler görmedi, bir gölge gibi takip ettiğimi
gecenin karanlığında düşünürken seni
kimseler görmedi beni
satırlara gözyaşı ile yazarken adını
kimseler görmedi
resmini çizerken odamın duvarlarına
bakma arada bir kızdığıma
esip gürlediğime
ya da çöl gibi sessiz kalışıma
aldırma da hoş gör beni
canımsın
senden önce biri olsun istersin
gözlerini hiç görmesen bile
varıp da eline dokunmasan dahi
izlerini takip edeceğin biri olsun istersin
ve senden sonra biri kalsın istersin
rüya’…
ruhlar çift yaratılırken
insanlar ağlamaya başladığında
gözyaşların dökülmüştü avuçlarıma
kana kana içmişti yüreğim acılarını
yalnız aşıklar senfonisi çalınır
ben dans ederim gölgemle
alıştım bu dört duvar arasına
ve notaların dilinden dökülenlere
aşinadır şiirlerim yalnızlık büyüsüne
büyük bir tutku ile severim
bırakın bu gece yalnız uyusun aşk
güneşsiz açan güllerin koynunda
karanlığın o en zifiri dağlarında
bırakın bu gece yalnız uyusun aşk
iki çöl ve bir deniz kadar uzakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!