İsa Yılmaz Şiirleri - Şair İsa Yılmaz

beni yaz beyaz sular üstüne
rüzgarlar esse bile
dalga dalga gitsem de ötelere
sen tükenmez kalemlerle yaz beni
ve de ki, gitmek değil bitmektir ayrılık
beni yaz gitmelere, değil bitmelere

sen ona de ki
sonsuz büyüklükte bir savaş çıksa bile
sonsuza dek uzasa bile
o savaşta ayaklarını ve gözlerini kaybetse bile
dönecekmiş
senin için mutlaka dönecekmiş

onlar
diğerleri
acıyı insan yüzünde görmeye alışkın olanlar
dişleri bir kez kana battıktan sonra
sonsuzca kanı arzulayan
öldürdükçe yaşayacağını sanan

yolun açık olsun, der dostlar
son sözleri budur
yolun açık olsun
bu bir yolun kapanışıdır aslında
tüm kapıların kapanışı belki de
bir dağ başı yalnızlığının çöküşü

severken neler söylerdi insan
hangi kelimeler dökülürdü dudaklardan
ikimiz de bilirdik
ama hiçbir zaman söyleyemezdik

uzun bir yolculuktan sonra

kırmışsın kalbini sevginin
bakmıyor hiç yüzüme
uçurumdan düşerken tutunmak istercesine
uzattığım ellerimi, tutmadı, tutmuyor

kırmışsın kalbini sevginin

hangi isimle çağırırsan çağır
hepsi de bir
aşk sadece O'nu anlatır

nereye yazarsan yaz
ister bir kağıda ya da istersen suya

kafiyesi olmazmış hayatın
bir kelime ile başlar
bir biri ardına dizilir
ölçüsüz bir şiir gibi büyür
ve hiç tükenemeyecekmiş gibi söylenirken
hani gökteki bulutlar gibi elden ele

üç dakika erken gelmeliydin
son bakışımda sonsuzca kalabilmek için
kalbimin cennetine girebilmek için
kapılar kapanmadan önce

üç dakika erken gelmeliydin

yüreklerde sessizce büyüyen acılar gibi
zamana kök salıyor ölüm çiçeği
bilmez miyim çokça dövecek yüreğimi
bin yıl sürecek bu ölüm merasimi
unutmak en büyük armağanken insana
ben unutmamaya yeminli