İsa Efe Şiirleri - Şair İsa Efe

Yaşamak var, yaşadığını zannetmek var!
bir de ölmek var, hep 'diri' kalarak ölmek.

Yarı zamanlı insanlarla doldu dünya,
Kar ve zarar ikileminde donmuş vicdanlar,
Gül yüzünü gösterip, dikeni reva gören,
Menfaat kalesinde bayrak diken mağluplar!

Tapusu verilse dünyanın, dahasını kovalayan,

Hiç kimseyi, dua dilekçesinin satırlarından sizi çıkaracak kadar üzmeyin...

Gecenin sahibi bilir yüreği kor olanların feryadını,
En yakına yakın olan, duayla sarar yangınını...

Vefakar, cefakar, merhametli, yürekli, çalışkan kadınlarımız;
'Annelik' gibi ulvi makamın hakkını veren,
Eşine koca bir ömür 'seninleyim' diyen,
Düşünen, üreten kol kanat geren,
Gecenin en sesiz anında, duayı göz yaşıyla süsleyen kadınlarımız,
Bugün sizin gününüzmüş, unuturmuyuz hiç?

Dirilmenin adıydı, yolun hasında ölmek,
Görmeyen hüzün sanır, ama ebedi gülmek!

Bilgisi olmadan 'Fikir' sahibi olanlar,
Abdestsiz, namazsız 'Zikir' sahibi olanlar,
İsyanla, israfla 'Şükür' sahibi olanlar,
Ne Allah'tan korkarlar, ne kuldan utanırlar!

'Her' kişinin değil,
'Er' kişinin işidir,
'Şer' kişi olmamak!

İnsanlar; sizi, siz olarak kabul etmezler,
Ya değiştirmeye çalışırlar, ya da çamur atarlar !
Oysa, farklılıklarımızdır bizleri özel kılan...

Ben Fethi Sekin,
Elazığlıyım, Harput’un eteklerinde yoğrulmuş hamurum,
Anadan, atadan gakkoş
Vatanı sevmektir ülküm
Şerefimle şehit oldum İzmir’de,
Gururla yakılsın, şimdi ağıdım,