İnsan, insan olarak kalmış olsaydı
Ne köle efendi arayabilir ne de efendi kendine köle bulabilirdi
Köleler çoğaldı, kodamanların yeri imtiyazlı bir dokunulmazlık kazanarak sağlam kaldı
Canına yetenler canlarını dişine takıp direnerek ve devrim yaparak insanlık hakkını geri aldı
Günümüz kölelerinin ise görünmez zincirleri vardı
Köleler zincirleri görünmüyor diye seviniyor
Bursa'da eski bir cami avlusu,
Küçük şadırvanda şakırdayan su.
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
Devamını Oku
Küçük şadırvanda şakırdayan su.
Orhan zamanından kalma bir duvar...
Onunla bir yaşta ihtiyar çınar
Eliyor dört yana sakin bir günü.
Bir rüyadan arta kalmanın hüznü
"Meşrebi neyse"
O kadardır, kişi!
Kimi "köle ruhludur"
Kimi hayduttur,
Kimi de "asildir"
Ne köle olur
Ne de köleye muhtaç!
Kendi işini kendi görür
Hürdür,
Sorumluluk sahibidir,
Efendidir!
"İnsan Olmak"
Git gide zor
Bu devirde!
Yozlaştıkça,
Onurunu, gururunu kaybettikçe,
Cehalete, karanlığa battıkça!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta