Ben bir İncir kuşuyum,
Köprücük kemiğinde büyüyen milyonlarca çiçeğin özünden tatmaya geldim,
Önce gözlerine uğradım bir gece vakti tedirginliği ile,
Yetişemezsem eğer solup gittiyse çiçeklerin diye,
Kestane kokan saçların cezbediyordu bu zayıf bedenimi,
Çok çetin bir yolculuk bu; dermanımı kesercesine fakat vazgeçmiyorum..
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta