Gül cemresi Şiiri - İlyas Kaplan

elisa
dağ yamaçlarıma tatlı ürpertiler bıraktın
içten içe tutuşan
uzak şafakların közüne serpilen gecesin sen
mehtapta tenimi okşayan rüzgar
ümitli yakarışlarımı tutuşturan
hicransın

gecenin siyahını yırtan
gömleğime uzanan elsin
sevgilimsin
elisa

sevda aynalarına vuran
bir resimdir senden
o vakit
göğsüme düşen sıcaklık
yanağıma dokunan
gölgesin
elisa

en güzeli
sesimdeki titreşim
sana doğru bakışımın
hatırasıdır

yolcuyum o dem
göğe açan dalların uçlarında
hüzünlü inzivalardan
ince sızılı rüyalardan
uyanan
sabah ışığımsın
elisa

upuzun haziran gecelerinde
şehrin ufkuna
yaz yağmuru düşürensin
nefes nefes

akşam olunca
el etek çekilince sokaklardan
odalara mahpusum
keskin bir suskunluk çöker gönlüme
soğuk kesen bir isyandır senden
avuçlarıma damlayan
gözyaşımsın
elisa

gizli baharsın
aklımın ziyasında
ümitsizlik ayazından
meçhul zamanlara
filizler devşiririm
senden
her sabah

heyecanımı diri tutan
ete kemiğe bürünmüş
yepyeni sevdaların
başlangıcısın
elisa

kaderin kaderimdir
fecrimin çerağına yeniden doğansın
bir gül cemresi gibi
sevgini yükledim kalbime
sevdamsın
elisa

redfer