Yangınına kör çığlığına sağır kaldığım bu kent
Hüzünlerimi umursamayacak kadar mahzundu
Çünkü kendine rağmen bir burca dayardı sırtını
Tarihe inat mesaiden sayılırdı kurşunlanan her ten
Bense müstemleke mekânlarda ilhamlar dilenirdim
Geceydi sokulduğum yanı ve şiirler sunardı bana
Düşlere dalardım takvimden kopardığım her yaprakla
Ve mahcuptum bu yüzden bîtaraf yanlarım sızlardı
Yok anlamı bu kentin kendine dair
Ölüme koşullanıyor hayat şaşmaz bir komutayla
Bayındır kılmıyor onu pamuk tütün ve petrol
Yeşilin bir kararnamelik hükmü kalıyor toprakta
Kuşkunun rengi eşitliyor gecenin gündüzden farkını
Çocuklar çoğaltıyor caddeleri sokaklar inadına barikat
Kendi dilinde susan kadınlara yenik düşüyor sivil hayat
Kayıt Tarihi : 18.9.2002 11:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!