Ilık Kayıp Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Kapıyı aralık bıraktın,
içerisi senden sonra hiç kapanmadı.
Gül kurusu kokan bir hüzün kaldı,
perdelerin bile sana yas tutuyor.

Saçının telini buldum yastıkta,
bir tel, ama bin düşünceye denk.
Her sabah taradığın o aynada
şimdi kimse kendine bakmıyor.

İki fincan aldım raftan —
biri sana, biri olmayışına.
Çay demlenmedi bu sabah da,
su, seni anınca kabardı.

Duvarda bir gölge var hâlâ,
sen gideli, ışık aynı yere düşmüyor.
Bu oda lal oldu,
söylesem bile sesim eksik çıkıyor.