İli Şiiri - Candar İsmail İloğlu

İliklerim, kan ve kemiğim
Sürüklediğim kadavram.
Alışığa gelmedik, rezilliğim
Kangren kutsal davam!

Yenik düşük bir çok hezimetim.
Dikeni zehirli sadık kalemim.
Tonlarca hikaye, onlarca yol
Yivsiz namlu umutsuz düşlerim.

Hangisi daha zor?
Hangisi daha bol?
Terk edilmiş dilekler!
Hangisi daha acıtıyor?

Bin firari iblisim cehennemden,
Bir kurnaz tilkiyim kürkçüden,
Bir galebe çalmış yektayım efendilikten,
Bir gaipten şairim kifayetsizlikten.

Ne ekin biçerim yattığım yerden,
Ne ağaç sularım durduğum yerden.
Işıklarını söndürdüğüm büyüklük mü?
Işıkları her daim yanan küçüklük mü?

Benden başka kim okur şiir?
Nereye koyayım seni şiir?
Kafamın üstüne mi?
Kelle altına mı?

Arka bahçeme gömdüğüm tezatlar,
Hepsi benden sert yiğit delikanlılar.
Kafası bir dünya karışık kadınlar,
Şu halden ders çıkaramayan yavanlar!

Görseler seni en kör gözle derler Diana
Ben seni bu gece ay ışında düşledim Juno

Bir sokak kedisi kadar ürkek kaderim.
Beladan başı çıkmayan sadık hislerim.
Eli kalem değil elleri silah tutan düşüncelerim.
Bir göz yaşına feda olan hayallerim.

Bir kez daha aklıma gel
Tillah tanımam düşünürüm.
Bin kez daha kırılayım hastalıktan
Sen yeter ki gül karşımda!

Çok iltifat, çok hoşgörü,
Çok tersane, çok morg gördüm.
Çok isyankar, çok şiddetli,
Çok dokunaklı, çoktan çok şeyler söyledim!

Bir kez daha aklına geleyim.
Cayır cayır yanayım kefaretimi verseler!
Ne şansa, ne kadere inanmıyorum.
Hepsi kapıma birerce gelseler.

Az kalifiye çok iş
Dar zaman bol tabip
Az derman çok şifa
Benim dilim aşk-ı hülya

Anlaması, okuması
İnsan ehli değildir.

Hayallerini değil hayal etmeyi kaybeden ölür.
Şimdiyi bekleyen değil sonrayı bekleyen ölür.
Üç baştan saydım üç sondan bittim.
Maharetim arayana değil benimle koşana!