Do Do Şiiri - Candar İsmail İloğlu

Sessizliğin yankısı bu
Bir çeşit dokuzuncu Senfoni
Kadavram kadar ağıt
Bu bir cenazesiz tiriyat

Ah şu ruhum
Kimlerden öğüt aldın
Nelerle karşılaştın
Derin sulara karıştın

Ne yaptıysam yaşamaya dair
Bir şairin galebe vardığı hali
Keşkelerim amalarım yani
Vuslatım puslu gaip mazim

Kavislere inat hızlanmaktır yaşamak
Ardıç kokulu musallaya yatmaktır yaşamak
Bak bana neler geçmedi başımdan sen gibi
Yat bir gemi gibi gün doğumlarına umutsuzca

Kendim beceremem hele bu şiire
Birine gerek yok olmadı kisvem hainlikte
Namlu dayanmaz şakağa ama çok kez yaralattım
Vurulmak istedim ben bugün

Birinden istemedim
Kendime kıyamadım
Düşündüm tartamadım
Vurulmak istedim

İnsan kendine kıymaz
Her yüreğe nasip olmaz
Dokuzuncu senfoni bu
Aslım aynada yüzüme bakmaz

Ne bir söz buldum
Ne bir sebep buldum
Ne bir silah
Ben birine sırtımı döndüm

Ne söze gerek
Ne bahaneye gerek
Ne urgana
Ben güvendim

Maksadımı sanma gönül
Kağıda yazdığımı sanma
Kalemdekini mürekkep
Ben hayal ettim

Daha önce baş kaldırdım kendime
Merak ettim gönül eyledim
Tütün sardım aç kaldım
Ben yunusa nakşettim

Şimdi ise son mısralarım
Ben anlattım sen gücendin
Tanzim ettim riyayı
Ben oldum Hayyam derdim şarap

İçeceğimi tanrı biliyordu sen mi yanıldın