Gün yeni başlıyordu
Daha kızıllığı gitmemiş sabahın ince ve berrak ışıkları
Atlıları yeni bir güne hazırlıyordu
Atlılar kuşanmıştı
Zaman, mekan, tabiat başlayacak yeni bir vakte ayarlanmıştı
Atlılar kuşanmıştı
Tarihin bağrından kim sesleniyor
Ta derinden iniltiler geliyor
Estergondan gazel, mohaçtan ağıt
Tunadan mersiyeler yükseliyor
Bir nağme duyulur ağır hüzzamdır
Önümüz bahar dostum
Önümüz bahar
Biraz daha sabır
Biraz daha gayret
Bak buzlar çözülüyor
Eriyor karlar
Hayat; ölüme durak
Ölüm; hayata yorum
Akıl; sonu infilak
Semeresi; uçurum
Varlık; ince bir sanat
Elleri koynunda ağlayan çocuk
Mescidi Aksanın orta yerinde
Yitik bir ülkenin yetim çocuğu
Belli ki volkanlar kaynar içinde
Birşeyler anlatır geçmiş zamandan
Sen; kimsesiz çocukları gördün mü
Baktın mı hiç gözlerinin içine
Bak; senin bisikletin, bilgisayarın, cep telefonun var
Kat kat elbiselerin
Hepsi uyumlu birbiriyle
Oysa çıplak ayakları, solgun bakışlarıyla onlar
Ben sana vurgunum, ama hayali
Varmısın yokmusun bilemesemde
Belki kaf dağının arkasındasın
Belki rüyaların derinliğinde
Gece bir ses duysam seni sanırım
Kaldırımlar şiirse, bende şair olayım
Karanlığı kuşanıp, sokaklara dalayım
Ne gecenin korkusu, ne bitmeyen yalnızlık
Uzanıp bir köşeye, öyle kalakalayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!