İlhami Bulut Şiirleri - Şair İlhami Bulut

Aşkın aştı haddimi cahillere dahilim
İlk harfin mahrecinde şiirsiz bir şairim

Bu muhacir diyarda bulamadım bir mekan
Emanet bir kafeste bu cihanda garibim

…bu sabahta yürüdüm,-sen uyurken gülüm
Felek külüngüyle açılmış kara yoldan
Akşam olmadan/
Sana-yavrularım-bacım ve anama ekmek için////
Kahpe bir ağırlık çöktü soluğuma
Sana öpücük için ayırdığım son nefesim

Çocuk fakat bir ufak adam oğlum
Ufak ama benim şan doruğum.
Yürüyüşünle şimdi tıpış tıpış
Sende başladı benim çocukluğum.

Girdabına gel-gittir düşeceğin,

Dağıtır bulutları rüzgâr rengi gözlerin
Gel çık omuzlarıma bir salkım yağmur kopar
Hicran aynalarında pas tutmuş resimlerin
Her sevda bir cereme/yarasa hep ters konar
Dağıtır bulutları rüzgâr rengi gözlerin,

hep bir ağızdan çiçeğe durdu bademler
tam bu minval üzere/
seni böyle çok bekleyen var
ilk cemreyi al da gel
-diyar diyar giden yar-

Gördüm bu manzarayı müzesinde dünyanın,
Mavi ve kahverengi aynı tonda işlenmiş.
Şimdi buldum aslını özlediğim hülyanın;
İstanbul’u Marmara öpmek için yeltenmiş.

Ne şahane tablosu yetmiş milyon insanın,

Ya bir mahur şarkı, ya bir ezgiyle
Dökülür tellere dalar giderim
Felek intikamı, alır benimle,
Yaş olur gözlerden akar giderim.

Ters dönen fincanın kara telvesi

az şey mi anlatıyor sanırsın
daldan düşen bir yaprağın zevali
bakma sen adının bahar olduğuna
yazdan kalma haşir neşirdir eylüller
**
zor duyulur toprağın dile gelen sükutu

birazcık şairlik olsaydı bende
bir şiir doldururdum bir tek mısraya
durak yapardım üç harfli tek hecede
cinaslı bir kafiyede gelirdik bir araya
/
birazcık şairlik olsaydı bende

bilmiyorum uslanır mıyız sevgili
dört kitabın başı
bir aşkla
-/-
bu aşkla
yanarken diri diri/