İlhami Bulut Şiirleri - Şair İlhami Bulut

Bir telaş var kuşlarda, dar çizilir kavisler,,,
Yorgun-bitkin haldeyim; konuşladım kervanı;
Mülk olmaz oba bize; göçtü nice kavimler
Her sene bu mevsimde hüzün sarar insanı...
***
Irmak boyu ıraktır, gel kestirme gidelim,

Gel bir türkü mırıldan makamı segah olsun
Bir otontik işvenle şimdi halim meluldur
Bu bir Adem (as) hatası sanmam ki günah olsun
Vuslat aşkın hasımı zaten sonu malumdur..

Yine geldi akşam; ömre bir gün zarar oldu...
Bastı karanlıklar..Tüm dertlerim azar oldu...

Ne okuyup ne de yazma bilirdi bu fani...
Senin derdinden böyle durmadan yazar oldu

Damla dolunca damlar, bulut gibi gözlerim.
Aksın ak şakaklara, silsen de silmesen de....
Ne ben şair ne de şiir bu söylediklerim;
Senin aşk kitabına girse de girmese de.....

Pusu içinde pusu; düşmüşüm gözlerine;

,

Segah bir türküsün sen, titrer ince tellerin
İzi kalsın avcumda, o üşenen ellerin;
Sıfırlansın mesafe; dur nemlensin leblerin
......Mizacı mühürlenmiş bütün ziynet senindir.

Ya; olaydı kanadım, yüzeydim şu semavatı,
Yeşil bir haber olup, konaydım mevsimlere….

Çekip; o yasak meyvenin, bu sürgün cezasını;
Bir kuş olup uçaydım o gümüş bahçelere…

Kim demiş! yar dediğin, daldaki bir elmadır,
Yara-bere içinde; kaldı öbür yarımız;
Kucaktaki taşların, gözü hep o daldadır.
Adem’den beri noksan; noksandır bir yanımız.

Kısa sürdü ihtilal; zor oldu ayrılışın.

yüreğin susturulmuş yanıyla gel/gel eylülce açıl biraz
bu eylüller hicran için var sanki çok farklı dokunur insana
nice ayrılıklar var ki yeşertmiştir hiç olmayacak duaları
hasretim nehirden daha uzun dur birazcık aksın sana

hiç okumadan yak bu şiiri/şiirde kalsın bu cevapsız sorular

Aşktan emdiğimiz bu haz; bu kimin ikramı!
Adem’den beri dönüp durduk; bu çevristanı;

Bu pıtraklı diyar kurulmuş: tam bizim için,
Her gün her gün aşık olup; son gün ölmek için.

çiseledin yine hicranı ruhuma
sislerin arasından sesleniyorum
mahsurum son sevdanın son hududunda
meçhuldeki meçhule sığınmak istiyorum

kara bulutlar gibiyim şimdi