İki Elma Şekeri Şiiri - Cevdet Karal

Bilemezdim böyle bilemezdim
Bir gün evdeyim dediğinde
Her şeyin dokunaklı geleceğini
Geçenlerde bir arkadaş demişti
İnsan yaşadığı kadınla ölmeli

Bu gözyaşlarını tanıyorum bir yerden
Tanıdığım gibi çalsa şu telefon dediğim geceleri
Katlayıp dolaba kaldırdığım seccade
İçim burkulmasın diye gördükçe
Neler geçti bir bilsen
Son kandil gecesinde içimden
Bulamayınca son kitabı kütüphanede

Korktum kader bir sarışın pençeyle
Çekip alacak gözümden son taneleri
Diz çöküp yakardığın bu yerde

Anlattığın rüya bir bilsen
O gün çıkarken Çamlıca tepesine
Bir sessiz hikâye bir kısa yol filmi
Bir çocuk elinde iki elma şekeri
Kucağında değil ne de elinde eli
Sevdirmemiş sana kendini
Ayrılıp gitmek istemiş
Ürkmüş görünce
Üstüne gelen ilk otomobili

Ne Allahaısmarladık
Ne güle güle