Mevsim bahar olsa sen kışta kalırsın
Herkes canan olsa sen boşta kalırsın
Dünyanın mihneti nihayet bulur mu
Cennet bağı olsa sen dışta kalırsın.
Talihin elinde kuru yaprak gibi
Şu dünyada bir muradım kalmadı
Yarım kalan her şey yıkıldı gitti
Gönlümüz de arzusunu almadı
Ne hayaller yere çakıldı gitti.
Birikince acılar gönlümüze
İçimde kopuyor karanlık bir tufan
Sevenler gitmiş de bir ben mi kalmışım
Erenler deminde ömür desen bir an
Bu yalan dünyaya bir ben mi dalmışım.
Alıp da verdiğim sayılı bir nefes
1.
Bütün sütleri emmiş gibi bu karayılan
Zehrini taşırıp kusuyor üstümüze
Her adımımızdan ıslak bir iz kalıyor
Gözyaşları ki delip geçer de kayayı
Taşlaşmış yüreklere etkisiz kalır söz gelimi
Buldum galiba sonunda
Yalnızlığımın sebebini gerçekten
İnancımı kaybetmişim...
Kulaklarımdan giren sözler
Ağdası alınmış kelimeler olarak
Ağzımdan çıkmadığı için
Çok yaklaştırdık ölüm ile arayı
Seçemez oldum artık akla karayı
Yanıma alsam saklı kalmış yarayı
Geride kalan viran olmuş kime ne!
Karun olsan da bir gün boşalır kasa
Atınca ömrün kanlanmış şafağı
Lutfet Allahım koyma beni kışa
Hayat yolcusu bulur son durağı
Lutfet Allahım koyma beni kışa.
Bir zamanların yemyeşil yaprağı
Piştim ki hayatta dert ile
Ol ehli irfanı kul benim.
Özüm toprak olsa can bile
Halıktan ruh almış dil benim.
Kaç defter doldurur günahım
Masum Günahlar
Bütün kinlerimi kuşanıp
gökyüzünün kuşlarını
çığlık çığlığa
uçurtmalıyım
arkamdan yas tutmamaları için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!