İbrahim Uğur Toprak Şiirleri - Şair İbra ...

Ah! Nasıl kahrediyor beni
Her soluk alışımda
Hatırlamak, unutamamak seni

Nasıl da acı veriyor bir bilsen
Her nefesten sonra

Gitme demiştim
Dinlemedin
Beni götürmeden gittin
Yokluğunu miras bıraktın bana
Artık yalnız değilim
Yokluğun var yanımda

Bunca sevdanın arasından
Damıtıp damıtıp biriktirdiğim
Sen, değil misin ki bana
Onlardan miras kalan.
Unuttum nasıl derim.
Hem, söylesene.

Bilmem hatırlar mısın
Güzel sevgili,
Mazide kalan günleri?

Hani dağlara çıkardık seninle,
Dolaşırdık ağaçların arasında.

Bir kuş var gönlümde,
Gönül evinden vurulmuş.
Yaralı, öylece yatıyor.
Ve bir el bekliyor,
Sarması için yaralarını.

Bir Eylül akşamı karşılaşmıştı Kadınla Adam
Tesadüfler Hikayesi ile başlamıştı her şey

Kadın Beyaz bir Gül çiziyordu karakalemle
Adamsa oturuyordu bir kafede
Elinde Beyaz bir Gül ile

Bir çok yol denedim.
Belki de, aklımın ucundan
Bile geçmeyecek şeyler yaptım.
Sana olan sevgimin,
Milyonda birini hissettirebilmek için.

Elimde, bir tek gül kaldı senden
Şiirler arasında kurutulmuş.

Hayat dolu, yaşamak dolu günler
Demek, mazide kalmış.

Umutların yeşerttiği denize
Yansıyan güneş gözlerinde
Dalıp gitmişken meçhule
Ve umarsızca dilenirken
Bir simit parçası kadar sevgiyi senden
Martı çığlıklarıyla uyandım aniden

Hayat,
Yeni bir şeyler öğretiyor(muş) insana
Ve her yeni doğan gün
Bir başka yeniliğe gebe(ymiş)

Bugün