İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Dün gece
Yelken açtım yine
Senli rüyalara...

Gözlerin vardı karşımda
Derinliğine kavrayamadığım

Her renge uğradım zaman içinde
Zamanı dağladım aşk acısıyla
Neler yaşamadım bir an içinde
Ateşlerde yandım aşk acısıyla...

Papatyanın sarısına vuruldum

Gözyaşıma gizledim seni
Yanıyor yüreğim
Yanıyorum ama
Ağlayamıyorum...

Düşlerimin nazlı perisi

Aşktan öğrendim gülmeyi,ağlamayı
Ağlarken yüreğimle akmayı
Sen kolumdayken özlemlerle yanmayı
Bir tebessümüne dünyaları bağışlamayı..

Senden öğrendim sevgi saçmayı

Hani can vardır, hani ruh vardır,
Hani sevgi vardır, nefret vardır,
Duygular vardır, hisler vardır
Anlat dersin, anlatamazsın mahcupluk vardır.

Bu duyguları anlatamazsın çünkü açıklamaları yoktur,

Yağmurun tıkırtısı
Pencere camındaydı
Kalktım, yerimden baktım
Camda gözlerin vardı...

Sen, bana mı seslendin?

Sevene, sevilen en güzel
İçmiş şarabını elinden eli özel
Yumulmuş gözler başka gözlere
Kalbe işlenmiş aşk sırmalı tel tel...

Tarihsizliğinde gizlenmiş aşkın sırrı

Soyundum, attım üstümden
Adı aşk olan duyguları içimden
Değişti sevdaya bakışım birden
Evrim geçirdi aşk, sanki yazıldı dilinden
Şekil buldu adınla gönül dünyam yeniden...

Kalem, kâğıda hayran
Kâğıt, kalemi tutana
Kalemi tutan, yazdırana
Yazdıran, cümleyi kurdurana...

Hayranlık orta yerde

Zaman bizi avutur, aslında hayat masal
Dün şenlik vardı canda, bugün ağlıyor mafsal
Binlerce dert bir yerde, sahibi anam olmuş
Her derdin hikâyesi yüreğinde mufassal...

Üzüntüler, dinmeyen yağmur gibi yağarken