İbrahim Eroğlu Şiirleri - Şair İbrahim E ...

Beni kalabalıklara bıraktığın gün,
Önce sesim titredi,
sonra....sonra....
Yüreğimi garip bakışlar bıçakladı.!
Zaman sustu, ben sustum...

İstemeden ayrılacağız cennetim!
Gümüş rengi köyüm..
Adalarında gezinen tavşanlara imrendim,
kıskandım kum tanelerini,
hatta garsonları bile...

Bir Yaz Yolculuğu Bağışla Hüzünlerine...

Canım arkadaşım,
Çocukluk anılarımın şahidi,
Sorumluluklar seni tutsak edeli,
Tüm izinlerin iptal edilmiş!

Artık kimsenin rağbet etmediği, görkemli günlerinden uzak, yetim kalmış bir Gar binasını, tren raylarını, tek tük kalmış lokomotifleri, izliyorduk.
Hem de Ekim'in en şirin gecelerinden birinde...

Yanımızdan geçen arabaları duymuyorduk, geceye inat.!
Köprü, koltuğumuz olmuş, o muhteşem manzarayı içimize çekiyorduk elele...
Fonda; ayışığı, iki küçük yıldız, tren rayları, Gar binası, palmiyeler, bir tren makasçısı ve makinist vardı...

Lila rengi cennetimde uyuyan kadın,
Öteki Ben...
Kaybetme korkum,
En sıcak,en üşüyen yanım!
Mehtabımın gümüş rengi sevinci,
Tam iki oldu sesini duymayalı,

Küçüğüm,
Taşralı sırdaşım,çokşeyim,
Aceleci,telaşlı gülümsemem...
Hadi soyun,
Gözlerine sığınacağım.!

Bir bahar mevsimiydi,
Martın ilk gülümseyişi,ilk cemreler...
Yarım kalan sevdalarıma şiirler yazıyordum,
Ve..
Düşlerim yetiyordu,beton yığınları arasında..! !
Yaşamdan 'bir aşk' alacağım vardı,

Bir Güneydoğu Türküsüydü Barikatlar...

(ekim vurgunu şiirlerde kaldı gözlerin,
her ekim vurur beni şiir gibi...

her ekim...)

Çıplak Çığlık....

Yaprakların arasından güneş okşuyor yüzümü,
Ellerin gibi...
Ruhuma zamanlı zamansız bir huzur yayılıyor,
Sesin gibi...

Ulukışla'dan geçtim bu yaz,
Saat, gecenin üçüydü,
Mola verdim, Fırat'ın kenarında,
Çok yakındım sana,
Uyuyordun...
Kokunu hissettim,