Hani orada bir köy vardı uzakta/*
Kara duman çökmüş köyüm üstüne
Viran olmuş bahçe bağlar ner'desin
Namertlerin güven olmaz sözüne
Talan olmuş yetim hakkı ner'desin
Üşüyorum karanlık gecelerde
Dokunamazsam sıcacık tenine
Sarılamazsam incecik beline
Üşüyorum karanlık gecelerde
Özlüyorum karanlık gecelerde
/sözden de öte sevdim seni
ki
susmayı hiç beceremezdim, bilirsin/
önceleri her şey basit bir oyun gibiydi sanki
mesela saklambaçta, en akla gelmez yerlerde
kaybolan zamanların esiri olmamak için
henüz yeni doğmuş bir bebeğin gözlerinden
rengi alınmış sade bir yaşamın
tüm renklerini görmeye çalışmak
belki de umut böyle bir şey
Ben seni özlemeyi sevdim
Ne kadar zor geliyor bunu söylemek
Senin çok uzaklarda olduğunu düşünmek
Belki de hiç kavuşamayacağımızı bilmek
Ben seni özlemeyi sevdim
ne geldiyse başımıza
el elden üstündür diyerek
el üstünde tuttuğumuzdan gelmiştir
ayaklar altına düşmemiz ondandır
Tükettik zamanı hayat yolunda
Hayaller yıkıldı o son çıkmazda
Şimdi sen yoksun ya artık yanımda
Perişan bir halde, paramparçayım
Katıksız hayatın boş sofrasında
artık tek istediğim
sessizlik hasreti ile
her bir günün doğuşunda
duvar saatinin sesiyle uyanmak
yer yatağında huzurla
tekrar yorgana sarılmak
yine tek başımayım
vahamete kapılmış
bir günün ardından
güneşten yoksun
bir yer sofrasında
ağırlanıyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!