İbrahim Arslan Şiirleri - Şair İbrahim A ...

En çok ben özledim seni,
Sense bırakıp gittin herkesi...
Yattığım yerden göğü görmedim,
Dalgaların sesi gelmedi...
Perdeleri çektim,
Yine gündüz vaktiydi...

Derya olsan bir damlaya daha
Muhtaçsın
Yüz verme dünyaya zira bir tok
Bir açsın...
Derya şair eğer kulsan
Kulluğuna bak

Ben nerde olduğumu bilmiyorum daha,
Seni nasıl bulabilirim?
...
Bitmez isyanım.
Dünyanın bir yerindeyim işte.
Bomboş kaldı ellerim...

Ben güneşi gördüm!
Filmini de yaptım...
Güneşin üşüttüğü,
Güneşin yaktığı insanların.
Sen küçük bir çocukken,
Güneş benim kahramanımdı.

Küçükken,
Kırmızı topumu kesti,
Ninem...
...
Ayhan ile Ercan,
Topumu kapmışlardı bir gün önce.

Şems mi garip Mevlana mı?
Şems mi gitti Mevlana’dan,
Mevlana mı gitti Şems’ten
Bir gariplik var ki,
Hiçbir garipte yok
Şems’in sevgisi kalbini doldurmuştu…

Ben bir küçük çocuktum hayat,
Yere vurdukça vurdun beni…
Sen hep beni kapıda beklet,
Başkasını alma içeri…

Sen bir fırtına mısın hayat,

Bana gün ışığını çok görenlere inat.
Yazarım belki gün gelir de okunurum...
Milletin vekilinin dokunulmazlığı vardır.
Ben şairim, tutamam kendimi. Dokunurum...
...
Her gün güneşin batması olur,

Zor bu suallerinin cevabı,
Bir yola girdim.
Başlangıç mı yoksa
Sona mı geldim bilemedim.
Zor bu suallerinin cevabı...
...

Ben senden uzaklaşabilecekmiyim,
Silebilecekmiyim yüreğimden.

Hep korkusunu duydum ayrılığın,
Adımlarımı sensizliğe attım,
Alıştıramadım ama kendimi,