Hüznün Rengi Mavi
Fıkra idi bize Karadeniz, değil mi?
O şen şakrak güldüğümüz sohbetlerde.
Denizleri de hep sevdik yanılmıyorsam,
Mutluluğun rengi, mavidir diye.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
