Hüznü Sevgi Şiirleri - Şair Hüznü Sevgi

Zamanın kâhkülleri ruhuma dolan;
Beni benden al,
Onu benden alma!

Hüzn-ü Sevgi

Cam kenarı düşlere,
Sonsuz sevmelere
meftun olmaktır aşk;
her gece...

Hüzn-ü Sevgi

Ey gözlerime menekşe çizdiren adam;
Hüznümün mor gecesine düş.

Hüzn-ü Sevgi

Seni seviyordum.
Üzerime estirdiğin çınar yapraklarında
O güvenin sonsuzluğunda.
Yüzüme vuran sencil rüzgâr...

Seni seviyordum.

Sen ve ben...
Kitap arasına sıkıştırılmış kelimelerin
başlı başına cümlesiyiz.

Hüzn-ü Sevgi

Aşk;
Yâr çekimidir.
Sonsuza, sonsuzluğa...

Hüzn-ü Sevgi

Zamandır
Sımsıkı sarıldığım.
Nağmeleri dizdiğim bir bahardır gözleri;
Aşk kana kana...
Ne zaman baksam,
Ne zaman dalsam gözbebeğine;

Zamanın kâhkülleri ruhuma dolan;
Beni benden al,
Onu benden alma!

Hüzn-ü Sevgi

Bazen olur...
Onsuz nefes alamadığında,
burnunda kokusu tüttüğünde...
Kınını çıkartasın gelir,
acımasız zamanın...

Gidenler vardı...
Arkalarında ah'lardan ziyade,
sevginin mihengini bırakmışlardı;
Üzülesi...

Hüzn-ü Sevgi