Hüseyin Varyeter Şiirleri - Şair Hüseyin ...

Sinmiş kokun duruyor her yerde.
Gittin gideli hasretle başım dertte.
Bir türlü anlatamıyorum yokluğunu.
Soruyor seni nerde o nerde?

Sen gidince böyle oluyorum ben benle.

Neden biriktirir insanlar,
Götüremiyeceklerini dünyadan?
Kim,kimlerle ve nasıl kullanacak?
Kimlerin elinde kalacak onlar?
Toz deymesin diye sakınılanı,
Ardından hoyratça kullananlar!

Seni aşk yakmış,
Kör etmiş gözlerini.
Gerçek karşında durmuş,
Çarpmışsın kendini…

Hâla nerdesin,

Bir fırtına koptu gönlümde,
Sevgi ağacımı sarsıyor.
Düşen her bir yapraktan,
Senin için gözyaşı damlıyor…

Seninle buluştuğumuz zaman,

Gece başlarken!
Mutluluk;
Geliyorum dedi…
Gülen yüzlerde,
Gözler;
Sevdiğini söyledi…

Ne anladım ömürden,
Merak ediyor musun?
Sanki çıkmışım,
Seninle bir yolculuğa!
Gölgesinde kaldığımız o ağaçla!
Birkaç günü yaşıyormuşuz…

Gül gibiydin bıraktı seni,
Ellere koştu acımadan!
Onun gibi seveni,
Affeder mi Yaradan?

Neyine güveniyorsun?

Seçmişler içlerinden,
Onlar için temiz!
Elleri havada,
Teslimim diyen,
Otuz adamı…
Söylüyoruz açılımı!

Bir gün,
Batmayacak güneş.
Bir gün,
Doğmayacak yeniden…
O gün!
Olmayacak sevdiklerin…

Akşamları neler oluyor bana?
Batıya koşan güneşle birlikte,
Yalnızlıkta koşuyor bana…
Karanlık çökerken dışarıya,
Bir karanlık ta iniyor gönlüme…
Ardından ver elini sessizlik!