Gönlümün duvarına,
Vurmuşken hasret!
Kısmet eyledi YARADAN,
Gözlerime oldu nimet…
Karşımda buluverdim.
Sen beni öldürdün!
Yaşıyorum sanma.
Beni bu hale düşürdün,
Arkamdan sakın ağlama!
Terk etti güzellikler,
Sağımda İsa solumda Musa,
Ben ortalarına oturdum.
Bu Cuma vakti İstanbul da!
Çamlıca tepesinde İlam da,
Ruhumu adamakıllı doyurdum…
Birşey anlamadım ki,
Beni yaşlandırdılar.
Yeni yıllarla!
Beni kandırdılar...
Hem yaşlandım,
Hem de aldandım...
Böyle beyaz sayfayla başlanır hayata!
İnsanoğlu karalar karalar ömür denen bu yaprağa.
Sayfa dolduğunda hayat son bulur,
Bu sayfadır! Asıl hayatında ona okunur…
Yaptıklarına pişmandır yada memnun kalır.
Bulursan beni,
Kâlbimi kır emi.
Bekleme benden,
Seni af etmemi…
Kâlbimi kırdın,
Gözler sevgilide,
Gönüllerde…
Kalplerin sesleri,
Orta yerde…
Gelince sevgili,
Oynar,
Yağmur altında başladı,
Bizim de aşkımız!
Bir saçak altıydı,
Buluştuğumuz…
Salıydı günlerden,
Geldiyse vakti ölmenin,
Faydası yok!
Azrail’e dur demenin…
Can çıkmadıysa bu bedenden,
Ambulansla götürecekler hemen.
Bir vakit,
Gözler ağlamış yanağın ıslak,
Acılar geçer ağlama bırak.
Her şey geliyor insan başına,
Yüzünü çevirme karşıya bak!
Gönlünü de hep sevgiyle doldur,




-
Coşkun Arslan
-
Ebru Ercan
-
Abdulvahap Yektir
Tüm Yorumlarguzel eser
kutluyorum kaleminizi ve sizi.tüylerim ürperdi inanın çok güzel yüreğinize sağlık...saygılar
Tebrikler üstadım.gönlüne sağlık iyi günler dilerim...tam puan