Hoşça Kal Şiiri - Kasım Kobakçı

Ruhumda anlık fısıltılar,
Sessiz anılar..
Çoğaldı içimde korkular.
Uzak bir elin değmesiydi, o anki huzur,
Bir de dağılan hayaller..
Yarılıp çatlak toprak, böldü sessizliği..
Yükselen sönük ay, haykırıyordu dönmem için.
Umarsızım bekleyişimde.
Silip gidiyorum gölgeyi..
Yitmiş anılarıma,
Kuru rüzgârın sesiyle,
Hoşça kal..
*
Yüreğimi yıprattım, bir akşam;
Donmuştum o akşam..
Sancılar saplandı içime.
Kesik bir sesin tınısıydı, o anki sıcaklık,
Bir de savrulan düşünceler..
Kırılınca çürük dal, çınlattı sessizliği..
Yaklaşan gölgeli deniz, ağlıyordu gitmeyeyim diye.
Umarsızım bekleyişime.
Kırıp gidiyorum dalgaları..
Batan umutlarıma,
Solgun ışığın kısıklığıyla,
Hoşça kal..

Kafamı dağıttım, bir bahar;
Soğuk bir bahar günüydü..
İçimde birikti dertler.
Titreşen bir dokunuştu, o anki huzur,
Bir de kırılan vaatler..
Açılınca kırık kapı, bozdu sessizliği..
Yaklaşan ıslak rüzgâr, inliyordu dönmem için.
Sonsuzluk bekleyişimde.
Büküp gidiyorum rüzgârı..
Çürüyen geleceğime,
Gri gökyüzünün kısıklığıyla,
Hoşça kal..
*
Tükettim bedenimi, bir gece;
Sonsuz uzun bir gece..
İçimde büyüdü acılar.
Uzak bir rüzgârın esmesiydi, o anki huzur,
Bir de biten umutlar..
Düşünce kuru yaprak, kesti sessizliği..
Yükselen donuk ay, haykırıyordu döneyim diye,
Çaresizim bekleyişte.
Kırıp gidiyorum aynayı..
Yanan geleceğime,
Kızıl şafağın kısıklığıyla,
Hoşça kal..