parmak uçlarımdan
başladı ölüm
oradan iskemleye sıçradı
köhne odalara kadar yayıldı
"taş kâğıt makas"
oynadık bir süre
sonra günah çıkardık
oysa hiç günahım yoktu
neyse ki
şeytana kaptırmadım paramı
günü kurtardığıma sevinirken
bir çay içmek istedim
uzattım elimi
kefenin cebi yoktu
-afalladım-
güverteden simit attığım
martı geldi pencereye
martıyı görünce
sınıf ayrımını hatırladım
oysa tek amacım
birazcık ısınmaktı
belki sobanın cinayeti değildi
ama
ölümüm kazara da olmadı
Kayıt Tarihi : 28.11.2025 18:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sınıf ayrımı ölene kadar sürer ancak endişelenmeyin öldükten sonra herkes aynı sınıfta yani deniz seviyesinde...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!