Hikmet Hasan Yılmaz Şiirleri - Şair Hikm ...

Ben dünyayla çok erken tanıştım.
Ne kadar acımasız olduğunu küçük yaşta tattım.
Dost sandıklarım için nice kavgalar yaptım.
Kahrol ey dünya, merhametimi kaldıramadın.

Böyle bir kaderi ben istemedim ki.

Yazmak için bir şeyleri kaybetmek gerek.
Kalbimle ruhum arasındaki seni kaybettim.
Sonra seninle kelimeleri birleştirdim;
Şair Hikmet Hasan Yılmaz kaldı adım.

Kimseye anlatamadım kopan fırtınaları.

Benden uzak ol yeter
Bir yarada açma durumum beter
Hiç sorma hallerimi bitmez bir keder
Senin sevdan karamana kalsın

İsterdimki sen ol yanımda

Karaman’a öyle güzel yağardı ki yağmur,
Kadın cam kenarında çayını yudumlarken,
Adam elleri cebinde gözyaşlarını saklar.
Aslında ikisi de ıslanır ama buluşamaz.

Karaman’a öyle güzel yağardı ki yağmur,

Tekkede faili meçhul cinayetleri,
Gazalpa’daki birliği, beraberliği,
Gece çökünce Kale’nin sessizliği…
Bir tehlikelidir bizim Karaman’ın insanı.

Var, kapısını çal “tık tık,”

Karar yüce Türk milletimindir
Senin hükmünün bir nezri yok bende
Devletim hangi koşulu uygun gördüyse istikbalime
İster idam sehpası ister hapise

Adaletten noksan faşist kararların

Aşka tamamen kapatmıştım kapıları
Neden zorluyorsun? Kilitli işte
Neyi umuyorsun umarsızca içerde
Aradıkların çoktan kırıldı bende

Bunca zaman dilekolay bana zor

Velhasıl kelam hâkim bey
Kader mahkûmu diye geçeyim zapta
Belki gülünç gelecek tek diyeceğim sana
Haydi durma kır kalemimi

Suçumu soruyorsun ya hangisini sayayım

Paçama varmayacak insanların çok kıymetli yorumları
İncitti gene bugün narin canımı
Kimse bilmez nasıl mücadele ettiğimi
Susmaz ahraz konuşur, konuştukça batar durur

Alim bini bilir bir laf eder

Lafının eri olmayan adamdan
Hilebazlardan, düzenbazlardan
En çokta, benim ben diyen insanlardan
Aman evlat uzaksın

Cebinde tomarla olup ta, yok diyenden