Acınısını nerde taşıyacağını bilemedi insan hiçbir zaman ,
Atsan atılmaz... Satsan satılmaz ve rengi nedir hiç bilinmez,
Önce tende taşımaya karar verdi.
Ne etler dayandı buna nede güçlü kemikler hepsi sırayla eridi,
Beyin zar zor kendine yetebilirken... Kalpte taşımayı denedi insan..
Düşünemiyor diye yapılmamalıydı ona bu haksızlık.
Hiç bilemedi hiç...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta