Hazret Seyda Şiirleri - Şair Hazret Seyda

Gece iki onbbeş,
Gökyüzü akıyor şarıl şarıl.
Köprü altında bir gönül,
Boş ve anlamsız bir bakışla,
Sürdürür hayatı.

Baba, ben seni hiç bilmeden,
Bir bahar gününde alıp götürdüler.
Beyazlar içinde tahta bir kutuya bırakırken,
Feryatlar kopuverdi kutucuk evimizde.
Gözlerim ardından anlamsızlaştı
Ellerim uzanırken sana yalnızlaştı,

Bu üç ayda iki zamansız gidiş oldu,
Sen ve mueyyed amcan saroqamın
Ne ümitler edindik hepsi yok oldu
Bi haber gitmek olur mu saroqamın

Hastahanlerde hastan beklerdi seni

Ayrılığın son yaprağı koptu dalından,
Gecenin karanlığına mühürlendi hayat.
Ayaz bir gecenin en soğuk anı yaşandı,
Yer ıslak, gözlerim gibi.
Gök şiddetli fırtına, yüreğim gibi.
Heyhat etsen, eyvahlar anlamsız artık.

Oturmuş boş boğaz etrafına bakar,
Yaparken bıdı bıdı herkese yafta takar,
Bu mazbute hatunu hangi gün ecel yakar,
Mahal ile ahaliye güzel bir huzur akar.

Kimi yazar diyor bana kimi şair,
Kalmadı dünyada çekmediğim kahır,
Her elemi sayarsan dersen vesair,
Ne evveline varırsın ne de ahir.

Dünya ile birleştim asumanın bir köşesinde,
Kamçıladım şimşekle kötüleri her seferinde,
Ne yaman bir şiddet var asrın her neferinde,
Bin surata bürünür haram bir pul peşinde.

İşim aslını bil amma,bu asırla barışma.

Halim çok yaman dostlarım çok,
Hayat yaşanmaya değmez zor,
İnsanlar vefasızlaştı,nahtık oldular nahtık.
Dünya kabuk verdi yazlar kışa,kışlar yaza.
Allem güllem olmuş,her şey bir kor pir kor.

Ela gözlüm gurbet yolun gözüktü,
Göz yaşıma baka baka gittin sen.
Naçar gönlüm hüzünlere büründü,
Kaderimi allak bulak etti sen.

Senden sonra sokaklara düştüm ben,

Biliyorum gideceksin!
O meçhul tepeyi sende aşacaksın,
Güneş ile birlikte sende kaybolacaksın,
Amma sen;
Bir daha doğmayacaksın.