Hazret Seyda Şiirleri - Şair Hazret Seyda

Ey sevda-i pur şeng-u bi emsal!
Sen hiç ecel-u evin nedir bilir misin?
Sen ışkı temsil eden cihandaki al gül!
Di dar'a varan yol nerde gösterir misin?

Bırak ey avare gönül gittiğin bu yolları,

Bir küçük kız vardı esirgemede.
Henüz yedi yaşında.
Umudu ellerinde,elleri Rabbine açık.
Minik gözlerinden akardı umuda.
Açılmış ellerin boş dönmeyeceğini anlamış,
Bilmişti Allahın annesini vereceğine.

Ay en tatlı ışıklarını paylaştı benim ile,
O matem yüklü bulut gitti bir günlüğüne,
Anlamını yitirmişken gönlüm sevincin,
Bir pervane gibi çark etti benim için.

Ah esmerim..!
Bir dokunabilseydim o esmer tenine,
.............


Gül ki esmerim,methini yazayım.

Atıldım itildim bu zifiri ücra köşeye,
Hayat zindan güneş doğmaz ay görmez.
Kader gönderdi ölmeye anamda itti öteye,
Hayat yokluk güneş doğmaz ay görmez.

Gel beraber efkar yazalım,
Bu ayaz gecenin karanlığında.
Ben sensizliğin ne olduğunu,
Sense bensizliğin neler yaşattığını,
Haydi duyuralım en cılız yıldızlara.

Ey gece..!
Aya haber sal,
Dolunay olsun.
Yıldızlarına söyle,
Aydınlık etsin sevdiğimin karanlığını.

Daralan hayata aklım yetmedi.
Kimi fırfırlı yaşamda,
Kimi sürünün ahırında.
Bir amel ararken,
Bin dertle tanıştık dünyada.
Hani şeref..?

Bu fecrin yeliyle ışkın bedenimi sardı,
Titrediğim kader ferman etti gül koklattı,
Çekik gözlü zülfü siyaha gönlümü kurban kesti,
Bak yollar üşüyüp benimle siyaha büründü.

Yavrum..! büyüyeceksin bir gün.
Bakarken resimlere dalarken geçmişine,
Belki rahmetle,belki de sarılacaksın,
Ak sakallının bedenine ya da taşına.
Yaşananlar tadımlıktır küpe yap..!
Hem kendine çocuklarına eşine.