Hayriye Aygül Şiirleri - Şair Hayriye Aygül

Merhaba...Saygılarımla

Ağıtlar 3-Dersim Güneşi

Bir kız çocuğu uçsuz bucaksız bozkırda

Bir şarkısın heran dilimde
Rüyalarımda adını sayıklarım
Ruhumun derinliğinde saklısın
Vurgun yemiş kendine gelmez gibi

Düşün feodal yapının hüküm sürdüğü çetin bir zamanda
Sürünüyordu halkın fakir fukara adıyla perişan alt tabaka
Sömürenler karar verir tık yok koyun yerine güdülür ahıra
İnsan olamanın kavli erdemi düşüncesi dayanır sadece akla

Birileri olmuş çoban errrr der... birileri başını öne eğmiş sürünür

Issız bir koyda
Kıyıya vuran çör çöp arasında
Islak, solmuş bir kırmızı gül
Uzanıp aldı..
Yüzmekte olan bir kadın.
Ağır ve yavaş yürüyüşle çıktı

Sorma ciğerparem nicedir halim
Dost elin uzanırken aydınlığıma
Kapatma canım kapatma yollarını
Aç pencereni yayılsın umut yarınıma

Yürü Mehmet Ağa yürü
Sarı çizmelinin kimliği
Bilinnmez bu ülkede yürü
İnsan hakkı olmaz

Tarlaya tohum ekende

Salkım salkım kızıl gül ağacı
Demet demet deremedim gülleri
Dudaktan dudağa bal akarken
Sen ona o sana hep yabancı

Kaldır gözündeki kara perdeyi

tanımadığın bir alemse
sert rüzgarlar esiyorsa
bulutları yele kapılmışsa
toprak yarık yarık çatlaksa

güller açmıyorsa göncayı

Demişsin ki giderken veda etmeyi unutmuşum
Beklerken geride kırık bir saz bir kalp bırakmışım
*
Anlamadım seni,neden ağır geldi sana bu ayrılık
Acıyan yaran mı,yoksa seni ağlatan vefasızlık mı
*

Sevmek tek hazine
Neyi niçin sevdiğini
bilmeden
Dalarsın balıklama
bilinmezliğe
Kavuşmak imkansız