Hatice Olkuner Şiirleri - Şair Hatice Ol ...

Kaç yazım ayazdı bilemiyorum
Buz tutan gönlümü çöz benim için
Unuttum, bir içten gülemiyorum
Mutluluk resmini çiz benim için

Ağlayan gözlerin söndü haresi

Uyku tutmuyor gözlerimi şair
Sinede ki gizler aralar kirpiklerimi
Ruhumun yanık izlerinden iz sürer zihnim
Kahrolası saatler geçmeyi bilmez
Darmadağın olurum o uzun gecelerde

Zaman değirmendir kul öğütülür
Yalan sözler ile hep avutulur
Acıdan acıya durmaz savrulur
Söylese ne olur söylemese ne...

Sevmeyi bilmeyen aciz insanlar

Gönül sen uğruna geçiyor serden
Bilmem ne istersin sevdiğim benden...
Bir umut ile tutunduğum yerden
Bilmem ne istersin sevdiğim benden...

Sanma ki bu canım sensiz yaşıyor

Belirsizlik esir aldı zihnimi
Gece, ayaz yaktı tüm bedenimi
Kefen gibi sarmış çarşaf tenimi
Bilmiyorum ölü müyüm, diri mi

Ağıt sesi titretirken ruhumu

Ben bir adam sevdim
Tevazuda toprak gibi
Kusurları örtmede gece gibi
Eşi benzeri olmayan
Onu anlatmaya
Hiç bir şairin kalemi yetmeyen

Doğru değil yalanmış duyduğum onca sözler
Hani nerde insanlık, kirlenmiş ruhta özler
Kaybolmuş maneviyat menfaat umar gözler
Bırakalım herkesi bulduğu gibi kalsın...

Sevgi dolu yüreğim sevilmeye aç kaldı

Kimse ile olmuyor sohbetim, muhabbetim
Dört duvar arasında duadır ibadetim
Gözlerimde hayalin, dilimde sükunetim
Hasretinle sevdiğim, bıraktığın yerdeyim

Bilmem hangi mevsimde doğacaktır güneşim

Şu gönlümde yanan ateşi görsen
Acırsın sevdiğim, halimi sorsan
Uykusuz gözlerle sabaha ersen
Sevmek ne demekmiş bir gün anlarsın

Yâr kokusu gelmez esen rüzgarda

Kudursun şu deniz, yıkılsın dağlar
İnsanlık adına bir şey kalmamış
Gönüller sevgisiz, kurumuş bağlar
Kardeşlik adına bir şey kalmamış

Ne sözler doğrudur, ne de gözler pak