Bahçesinde gül açılır,
Kokular şehre saçılır.
Dirhemine pay biçilir,
Isparta’da bir gül için.
Goncalar eldir semaya,
Lale ve gül firdevsidir,
Güzelliğin zirvesidir,
Zorla güzellik olur mu ?
Lûtuf; Hakkın vermesidir.
Şair söyler, kâtip yazar,
Ben az derim, sen çok anla (!),
Dünyayı boyadın kanla,
Sevgi, dostluk, barış varken,
Beynin dolmuş hırs ve kinle.
Doğal der; eser, gürleriz,
Kaya marka domat yeriz,
Al kabağa ‘Karpuz’ deriz,
Hıyar’a bakıp güleriz.
Tomurcuk çiçek açınca,
Yörük yaylaya göçünce,
Soğuksu, ayran içince,
Yayla, oba, törem güzel.
Küçükler yarın büyüktür,
Türk milleti diyor ki (!);
Anadolum(!) Seni bin yıl vatan edindik,
Nice şehitler verdik, az mı didindik,
Ne cenkler yaptık; bölünmedik, bütündük,
Sana oyun kuranlar meydana çıksın.
Düşüne taşına yapmalıydık işi,
Doğru hesap yapmaktı, her işin başı,
Gerçeğe gelin, bırak hayal ve düşü,
Türkten öğrensin Harbi meraklı kişi.
Gece sabah olmaz, gündüzler akşam,
Bir şifa beklerim, nereye baksam,
Hayat azap olur, her şeyi taksam,
Şifa ver Allah’ım hasta kuluna.
Gel kardeş, geçmiş olsun, biraz düşkün gibisin,
Hastalık da bir nimet, sağlıktan farklı gayri.
Her daim sağlık olsa, her günün bayram olsa,
Zengin ve güçlü olsan, görmezdin bizi gayri.
Dünya sekiz milyar kişi,
Kimi erkek, kimi dişi,
Ölüm nedir bilir misin,
Hayat biter, çıksa fişi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!