güvercinler konsun başıma
ağıtlar yaksın anneler mezarımda
kırlangıçlar kadar ürkek bir sevda
sen gibi uzakta rüyalar,hayaller
kurşun yüklü bulutlar altında
Akşamlar karabasan,yollar çıkmaz,
İşte,çıldırıyorum! yalnızlığım isyanlarda,
Ümüğümü sıkıyor durmadan bir el,
Ümitlerim kurgulandı hayallere.
Ne oldu arkadaşım be sana?
Sessiz, daracık bir otel odası...
Anlamaz ki beni duvarlar,
Bir yalnızlık çöker ruhuma,
Ne kadar konuşsam, boşuna.
Çaresizliğimi yüzüme vuruyor aynalar,
bir şarkıdır yalnızlığın göğsünde vuran
kapın çalınmasa da hiçbir zaman
sakın ağlama tek sen misin böyle yaşayan ?
tabiattaki sessizliğe versen kulağını bir an
bir çığlık kopmasa dahi hiç hayatında
gece yalnızlığında çığlık çığlığadır hayat
Ne yaman çelişkidir sensiz seni yaşamak
Her gün bir köşe başında sana ağlamak
Her an her saniye sensizliği hatırlamak
İsmin akla her gelişinde hayallere dalmak
Sana dair bir şiir bir şarkı yazabilmek
Tut da yüzleştirelim köhne yaşamları
Sensiz kolum kanadım kırıldığında
Bir hüzün sardı dört bir yanımı
Ateşten kaleler yaptım sana
Bir çocuk ağlıyor geceleri
Ve bir gün gelecek,
Her şey ellerimizden kayacak,
Tutunduğumuz ümitlerimiz,hayallerimiz…
Yorulacak hayat ve son bulacak...
Karanlık akşamlar doğacak ellerimize,
Belki de bir daha doğmayacak güneş yüreğimize,
Çocukken uçardık rüyalarımızda
Toz pembe bir yaşamda
Kelebek gibi ateşe sevdalanmak
Birkaç saniye sonra rüyadan uyandırılmak...
.
Ne güzeldi çocukken düşlerimiz
Bir ışık belirir seninle yarınlara
İçimde bir kuş uçar,senden yana
Hayallerim beni sana götürür
Sürükler rüzgar ümitlerim bir kıyıya vurur.
Radyoda senin en çok sevdiğin şarkı
Bir ikindi mevsimi
Saçlarıma çiğ düştüğünde
Göçmen kuşların katar katar
Yollara koyulduğunda
Ve ibrişimlerle akşamı, kışı ördüğümde gel
İşte o an -bana- son bahşedilen an.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!