Bir rüzgar sesiydi seni bana hatırlatan,
Bir yağmur damlasıydı seni bana anlatan,
Bir fırtınaydı beni kasıp kavuran.
Ve sessiz bir geceydi senden hatıra kalan.
Duvarda ki resmindi beni ağlatan,
Bir çok şey akıp gitti zamanın elinde...
Hayaller yenik düştü karamlığa.
Aşk, sevgi, güzelliğe dair ne varsa,
Bütünüyle yalanın ardında kaldı.
Çaresizlik, sokak aralarında utanç verici manzaralar,
Görmesinler diye oyulmuş gözler,
Gözlerin de ay ışığı saklı
Dudakların da sevgi çığlıkları
Saçların da denizin dalgası
Avuçların da su damlası
Uykuların durgun sular da
Gözlerim ağlarken yüreğim ölümü bekler,
Bütün mutluluklar, sevinçler beni terkeder.
Hayatın o güzel yanları benden hep kaçar,
Zaman hep benden birşeyler çalar.
Kaderim bu, gerektirdiklerini yaşıyorum,
Sen bir yağmursun,
Saçlarımdan göz bebeklerime süzülen.
Bir hazan rüzgarısın,
Tenimi okşayan nefesin gibi.
Bir ay parçasısın,
Gece karanlığında beni aydınlatan.
Bu şehir sensiz gurbet olur,
Bulut olur ağlar geceler...
Bu şehir hüzün olur,
Yazık olur biter ümitler.
Gittin, sürgünü yaşıyorum şimdi,
Gözüm dalıyor uzaklara
Kalp yanıyor sessiz sessiz
Solemen derler bana
Adım yalnızlık
Bahtım kara duman
Özgürlük yok bedenim de
Gündüzler geceyi görmez,
Geceler de gündüzleri.
Sen gündüz kadar körsün,
Ben de gece kadar karanlık.
Gece ay ışığı vurur tenime,
Dudaklarım ne kadar gitmeni istesede,
İçimde hala birşeyler var sana ait gitme diyen.
Gözlerim ne kadar ağlamaklı olsa da,
Bir tebessüm boşalır yüzümden sana doğru.
Her akşam üstüme bir yorgunluk gibi çöksende,
Ben güneşi beklerken sabahıma,
Rüzgar çıktı aniden karşıma,
Uykumun sersemliğini atamadan üzerimden,
Su serpti yağmur ruhuma.
Varla yok arasında seni düşünürken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!