Ayrı kaldığım bir yıl, baş ucumda hasretin var,
Bitip tükenmeyen işkence, senden kalan anılar,
Hep aynımı kalacak bu hasret bilmiyorum ama,
Bana acı veriyor dünden kalan hatıralar.
Düşlerimde herşey seni anlatıyor unutamıyorum,
Keşke hiç ölmeseydin
Bu kadar acıyı belki yaşamazdı yüreğim
Yalnızım baba biliyormusun
Seninleyken bile yalnızdım ben
Şimdi ne yaparım söyle
Nasıl çekilir bu hayat
Yandım sevgilim, gözlerine kandım,
Bir bir gülüşünü, bir bakışını aşk sandım.
Aşk sandığım gülüşünde, bakışında kayboldum,
Yalanlar içinde, kaderime bağlanmış gözyaşlarıyla boğuldum.
Yalandı sevgin, kocaman bir yalandı,
Zamansız doğmuştu güneş pencereme,
Ay ise hala o soğuk gecelere ayak basmamıştı,
Sarhoştum yitik aşkın ardından kalan hatıralardan,
Rüzgar tenimin üzerinde gezinip duruyordu.
Sokak çocukları gibiydim,
Kış yalnızlığın habercisidir,
Ve gelip çatar aniden,
Beyaz örtüye bürünür herşey,
Sokaklar sessizliğe tutsak olur.
Şarkılar susar dudaklarda,
Yaşlı gözlerle bir anne gecede,
Yüzüme ağlamaklı gülümseyen bir çocuk,
Tenimi ürperten rüzgar,
Hüzün giymiş bir sonbahardı gözlerim.
İnsan ağlar ya en derin hüznüyle,
Sen sonsun gecemde,
Son düşüncem, son sevgilimsin,
Son terkedilişim bir sevgili tarafından.
Bende sonum gecede,
Son şiirlerimi okuyorum karanlığa,
Bir şeyler anlat,
İçinde ki yalnızlığı mesela,
İçinde durmadan yanan ateşi,
Söndüremediğin ateşi...
Bir şeyler söyle,
Sakın ayrılık deme.
Sokaklarda unuttum ben herşeyi
Sevmeyi, sevilmeyi.
Sokaklarda unuttum yalnızlığımı.
Sokaklarda öğrendim ben herşeyi
Yalanı, yanlışı, yalnızlığı...
Rüzgar esti, sonbahar,
Döküldü bütün yapraklar,
Karardı gökteki bulutlar,
Islandı bütün kaldırımlar.
Sonbahar geldi yerleşti,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!