Harun Tolga Peker Şiirleri - Şair Harun ...

Unutuyorsun,
Yürürken saçlarının bozulmaması için esen rüzgarı içlendiğim anlar var benim.
Bilmiyorsun,
Konuşurken ağzından sıçrayan damlaları gözlerimde sakladığımı.
Anlamıyorsun,
Güneşin bizim için doğduğunu.

Senin konuşmak, hava boşluğuna düşmek gibi.
Bir akşam üstü bir martı oluveriyorum ses tellerinde,
Tarçın kokan nefesinde salepleşirken kelimelerin
Bir pamuk şekerini dolar gibi dolarken saçlarını parmaklarıma
Yağmur biraz daha günahkar yağıyordu...

Tebessümlerine engel olan
Virajlı suratlardan sadakat bekleme,
Yüz yirmi kilometre umutla kaç..

Ertesi gün ölecek kelebekler kadar
Korkak ve tozlusun,

Siyah beyaz bir hayatım vardı ve hiç mavi görmemiştim.
Şimdi;
İki mavi arasında kaldım.
Ve yalnız değildim.Tanrı vardı.
Ellerim vardı,ceplerimde
Avuçlarım da kokun,gözlerimde göremediklerim vardı..

Adımı söylerken, dudaklarına kan serme
Kansere yenik düşer hayallerim,
Ve;
Kırılır bir martının kanatları
Dünyaya küserim..

Coğrafyam da kötülükler var..
Kül tablasının,sigaralarıma mezarlık olduğu gecelerden biri.
Dudaklarım kurak bir iç anadolu şehri.
Nefesim de nikotin havası var.
Dişlerim de dilinin izi
Düşlerim de teninin sıcaklığı kalmış,

Hayatıma giren her yeni kadına,
Yeni bir umut olarak baktım,bakmaz olaydım.
Çünkü şuan yaşımdan büyük efkarlara sahibim,
Her öğlen vakti içmeye başlıyor
Yatsı namazına kadar mum yakıyorum,
Gelmiyorsun,

İmam allahu ekber dediğinde
Beni sana sor
Bir akşam namazı vaktinde,
Bismillahirrahmanirrahim
Damağında kurusun...

1990 model revolverini alnımın hizasından indirip yüzüme baktı. Sadece dudakları titriyordu ve ruju hala tazeydi.Üzerinde kahverengi deri bir ceket ve ona evlatlık eden beyaz spor bir atlet vardı ve bunlara buz mavisi bir jean babalık ediyordu...

Yavaşça yanına yaklaşıp tabancasını elinden aldım.Turkuaz renkli ojesi işaret parmağından tetiğin korumalığına bulaşmıştı.Ağlamaya başladı titreyen dudaklarıyla.Olduğu yere çöktükten sonra yanaklarında göletler oluşmaya başladı ve ben göz yaşı tanrıçası ile tanıştım o an...
İkimizde sustuk birkaç asır...Sonra;

-Neden,

Ben hep hüzün ağlardım,geleceğin günü bilemediğim kadar
Yalındım,yalnızdım..
Bir çift gözbebegine ihtiyacım vardı oysa,
Ben sadece bebeklerin güldügünü gördüğüm zamanlarda
Kıvırırdım dudaklarımı yanaklarıma.