Günlerden bir gündü.
Herhangi bir gün.
Güneş siyahlara bürünmüş
Yeryüzü büsbütün mahkum
Ve sen delice bir kördüğüm
Ulaşılması en zor olan
Söylesene, nesin sen gurbet
Çilekeş şaire şiir mi?
Söylesene, nesin sen gurbet
Yoksa, gönül burkan fikir mi?
Gitmek isterken uzaklara
Bir hayalle başladı, bitmek bilmez bu sevda
Alın yazımda çile, kaderim cenk ve kavga
Artık saçlar bembeyaz, ruhum onulmaz hasta
Her salise hüzün, her saniye sürgün hayat
O hasretle beklenen, kimselerde kalmadı
Takvimler, o kutlu güne hazırlanıyordu
Kuşlar, gelecek yolcuları bekleşiyordu
Örümcek, ağını, ilmik ilmik örmüş
Tüm varlık, sanki olacakları görüyordu
Zulüm, artık doruk noktasına ulaşmıştı
Boykotta, çilekeşler, aç ve sefil kalmıştı
İnsanoğlu nesin sen?
Yoklukta bir varlık mı?
İnsanoğlu nesin sen?
Varlıkta bir yokluk mu?
Anlaması ne de zor
Memleket hasretiyle, çarpar durur şu kalbim
Her gece ağlamaktan, gözlerime düştü kan
Hasretliğe dayanmaz, durur bir gün bu kalbim
Bir seyyah olup gezdim, bulamadım hiçbir han
Yıllar geçip gitti de, yine dinmedi hasret
Dön bir bak geçmişe, ne diyor tarih
Zulme susanlara, yazıklar olsun
Özgürlük sofrası bir leş, bir kerih
Fikrimiz tekbirle, sünnetle dolsun.
Bir karar ver artık, kimsin sen, nesin
Durunuz durunuz, tüm yolların sonu ölüm
Yazıktır kendinize, ettiğiniz şu zulüm!
Ölüm gelecek elbet, hiç umulmaz bir anda
Saniyesine kadar, belirsiz bir zamanda
Kimbilir, belki de bir gün
Güneş bizim üzerimize de doğar
Bir gün gelirde belki
Karanlıklar kalkar üzerimizden
Sonbaharlara elveda derken
Yürürüz aydınlıklara doğru
Yalancı gülüşler ardında yatan
Hikayesi anlatılmaz mahremiyetlerin
Çağlardan,
Yarlardan,
Diyarlardan,
Zamanlardan öte
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!