SEN SEVMEKTEN NE ANLARSIN BE KADIN
Sen sevmekten ne anlarsın be kadın,
Sevda dediğin rüzgâr mı, esti geçti sanırsın?
Ben yüreğimi koydum yoluna,
Sen basıp geçtin, iz bile bırakmadan.
SENSİZ GECELER
Sensiz geçen her gece,
Bir ömür gibi uzun, ağır.
Bir yıldız bile yok gökyüzümde,
Bütün karanlık içimi sarar.
Sessizliğin İçinden
Gecenin ortasında bir rüzgar eser,
Uykusuz sokaklarda izini sürer.
Bir pencere aralanır usulca,
İçeriye düşer yıldızdan bir keder.
Sensizlik
Sensizlik, boş bir sokak gibi,
Adımlar yankılanır ama kimse duymaz.
Rüzgâr eser ansızın,
Ama tenime dokunan sen olmaz.
Sensiz Yaşamak
Sensiz sabahlar griye çalar,
Güneş doğsa da aydınlanmaz içim,
Bir rüzgâr eser tenimde usulca,
Ama sıcaklığın yok, soğuktur her şeyim.
SEN VE BEN
Sen ve ben, iki ayrı dünya,
Bir araya gelince kaybolan bir rüya.
Her adımda seni aradım,
Ama her adımda biraz daha yalnız kaldım.
Sen Yalan Mıydın?
Sen yalan mıydın?
Yoksa ben mi çok inanmıştım?
Bir gülüşe, bir söze,
Bir bakışına ömrümü adamıştım…
SEN YOKTUN
Sen yoktun, ve dünya suskun,
Bir boşluk vardı her köşede.
Geceleri yıldızlar solmuştu,
Gündüzlerse kararmıştı yavaşça.
Servetin Olsa Ne Yazar
Altınla kaplansa yolların tek tek,
Gökdelenler diksen göğe gerek,
Cebinde dünya kadar paran olsa,
Gönlün fakirse ne yazar be kardeş?
Sessiz bir gidiş benimkisi
Kimse duymadan, kimse görmeden
Kalmaya sebep aradım, olmadı
Kendime çekileyim dedim, olmadı
Susayım dedim, olmadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!