Sen Gittin, Ben Kaldım
Sen gittin,
Sessiz bir yağmur gibi düştü gözlerime ayrılık,
Önce bir serinlik, sonra derin bir boşluk,
Sokaklar tanıdık ama yollar bambaşka,
Seni Dost Bildiklerin Yıkacak
Seni dost bildiklerin yıkacak,
Gözlerinde güvenle baktıkça,
Düşlerindeki yüzleri tanıdıkça,
Bir gün o yüzler, senin en büyük düşmanların olacak.
Seni Düşlemek
Seni düşlemek,
Gecenin en sessiz saatinde
Yıldızlarla konuşmak gibi,
Bir çiçeğin, adını bilmediği yağmura âşık olması gibi,
Senin Gibiyim Ey Gece
Sessiz ve Derin
Senin gibiyim ey gece,
Sessizim…
Bir yıldızın gözyaşında yıkanmış
Bir düş kadar derinim.
Senin Olmaya Geldim
Bir ömrü sırtladım, yorgunum ama vazgeçmedim.
Dizlerimde taşlar, ellerimde dualar…
Sana geliyorum.
Yolu seninle kesişen her rüzgârda
Senin Uğruna
ben, kendimden bile vazgeçtim…
Senin uğruna sustum,
Oysa her kelimem senle başlıyordu.
Adını andığımda bile
Senin Uğruna
ben bir ömrü bıraktım geride...
Senin uğruna
Geceleri gündüz ettim,
Bir sözün için
Seni Seven Öldü Zalım
Seni seven öldü zalım,
Ne aradı ne sordu yıllar boyu.
Kalbini koyduğun yerde bir mezar var şimdi,
Adı: “Bekleyen”…
Sen Ne Anlarsın Sevmeden
Sen ne anlarsın sevmeden?
Birinin adını her nefeste
İç çekerek anmaktan
Bir gözün içinde koca bir hayat kurmaktan
Sen Sevdiğini Gizlersen, Başkalarıyla İzlersin
Sakladın…
Kalbini bir zarf gibi, açılmasın diye,
Korktun belki reddedilmekten,
Belki de en çok sevilmekten korktun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!