Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Acele etmeden yoldan
Dura dura geliyoruz
Hak mührünü dört bir koldan
Vura vura geliyoruz.

Tükenmez ki ilmin dibi

Hoş görünseler de sana
Boş sözlere kanma gönül
İç Kur’an-dan kana kana
Ateşlere yanma gönül

Gitme peşinden kininin

Bilinen şu ki hakikat
Asıl azmaz bal kokmazmış
Kalp gözünle et ki dikkat
Sular boğmaz kor yakmazmış

Köşe bucak diyar gezin

ELBET HESAP SORACAĞIZ

Gülen gülüp geçsin şölenime, toyuma
Delikanlım “aklımda” de ama uyuma
Onca soysuz küfrederken ata soyuma

ÇOCUKLARIMIZ

Evlerin süsü neşesi
Ailenin baş tacıdır
Eşlerin tek sermayesi
Gönüllerin ilacıdır

Cevaptır toprağın duasına yağmurlar
Rüzgarlarla raks eder şükründen çimen


Yükselerek boy veren aciz tohumlar
Boyun eğer olgunlaştığında hemen

KALEMİN SUÇU NE?

Dilinde aynı söz, aynı nakarat
Dinledikçe gına gelir insana
“Adamım” diyende kızarır surat
Hiç mi söylemediler bunu sana?

-MİŞ, -MUŞ, -CAK, -CUK

Vaatler verdin allayıp pullayıp
Dinlettin, kelimeleri ballayıp
Aldın oyları yüksekten sallayıp
-Yaptıkların ortada; -miş, -muş, -cak, -cuk

SU UYUR DÜŞMAN UYUMAZ

Uyur sanma düşmanını
Su uyur düşman uyumaz
Kollar hep zayıf anını
Su uyur düşman uyumaz

TEDBİR SENDEN TAKDİR O’NDAN

Başladığın her bir işte
Tedbir senden takdir O’ndan
Terslik olmaz bu gidişte
Tedbir senden takdir O’ndan