Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Ne itten özür dilenir
Ne domuz olan alçaktan
Ne de imansız puşt olan
Pezevekten,
Nede vatana ihanet eden
Hainden.

Özlemim var sana berivanım sevgin içinde
Zarafet var aşkım her bir duruşunda
Letafet var yüzünün her gülüşünde
Erişil bir feyiz var canım her bakışında
Mesut oluyorum sevgi seninle konuştuğumda

Kader beni attı uzak diyara
İçimde açıldı koskoca yara
Yalvardım yakardım yüce Allah’a
İtsin bu ayrılık bu çile diye

Halil Çolak

Aydan önce doğan canan güneş misin sen
Yolculara yol gösteren Merih yıldızmışsın sen
Şakıyarak gül bahçesinde öten bülbülmüşsün sen
Eşi bulunmaz gönül sultanı hatun musun sen
Beni yalnız bırakan semam mısın yoksa sen

aşk geldi,benim gönlüme
bütün benliğime doldu.
dikenli gönül bahçem,
sevgi çiçekleri ile doldu.
hep sararmış olan rengim;
o olunca bir den al al oldu

Vatanımın şehit kanlarıyla sulanmış kutsal topraklarında
Ekin biçtiğim tarlalarında,kuzuları otladığım çayırlarında
Seni sen eden, beni ben eden, Türk’ün örf adet geleneklerinde
Ben Türklüğümü hissederim,sen Türklüğünü hissedersin

Güneş gibi ol, ısıt üşüyen gönülleri.
Aydınlat dolunay gibi karanlık geceleri.
Su gibi sula yeşert çöl olan gönülleri,
Ölü gibi ol öfkede,kırma insanları.
Toprak ol sar geri çevirme gelenleri
sen, sen ol olduğun gibi ol başkası olma

Gönül çeşmemden çağlayan sular
Nerde baht işte tecelli eder orda da kader
Vakitsiz gelen hazanda ömür de biter
Yersiz ayrılıkta zamansız ayrılıkta çileye döndürür kader
Halil ÇOLAK 04.11.2005/Ankara

Gönül ehli olan gelir senin dergaha,
Dualar okunur yattığın mezarına,
Kar, tipi dinlemez dost gelir oraya,
Gönlündeki fırtına son bulur orada
Kazasız belasız dost döner Sılaya,

Fatihin aslan evlatları sefer için gitmişti Viyana’ya
Avrupa’yı korku sardı Türkler zafer yazacak diye
Fırtına koptu ter boşandı zafer için, çim olan sahalara
çılgın Türkler fethetti 21.asırda yeniden Viyana’yı

Islanmıştı aslanların formaları yapışmıştı tenlerine